Toen ik het verhaal voor het vorige nummer van Scheepsberichten schreef (9 maart) was er nog niks aan de hand hier in Nederland. Ja, in China was wel corona maar dat was zo ver weg. In Europa rommelde het wel wat. In Italië en ook in Spanje. Maar wij konden hier nog gewoon op verjaardagsvisite met de hele familie. Op 15 maart was onze seun jarig en we hebben nog gezellig met elkaar zijn verjaardag gevierd. Handen geven en knuffelen moesten we eigenlijk niet doen maar dat was goed te doen (of niet te doen).

Inmiddels is er veel veranderd. U weet er als bewoners van de Driemaster en uw kinderen en andere familie alles van. Het is verboden om bezoek te ontvangen. Eigenlijk vind ik dat het ergste wat je kan overkomen. En ik vind het ook de zwaarste maatregel in deze coronatijd. Je kijkt uit naar je man, vrouw, kinderen/kleinkinderen, buren. Maar ze mogen niet bij je komen. Als je geluk hebt kun je naar ze zwaaien vanuit je raam. Je kunt geen hand vasthouden, niet knuffelen, niet een praatje maken of samen bidden. En zelfs als je ziek bent of nog erger: als je gaat sterven dan onderga je dat in diepe eenzaamheid. Dat is niet voor te stellen! En ik kan er verdrietig van worden. Maar ik weet ook niet hoe het anders kan. We moeten er alles aan doen om elkaar niet te besmetten met het virus. Zorgcentra zitten vol met kwetsbare mensen die erg vatbaar zijn. Toch hoop ik van harte dat er wat gevonden wordt om op de een of andere manier iets van contact te organiseren. Dat zal best moeilijk zijn. Gelukkig heeft de minister beloofd dat hij ook zal zoeken naar mogelijkheden. Ik, en ons hele bestuur wensen jullie als bewoners maar ook jullie familieleden heel veel sterkte in deze moeilijke en verdrietige tijd. We leven met jullie mee!

We hebben als Vrienden van…. als hart onder de riem 2 keer een draaiorgel laten komen om jullie wat op te vrolijken. De Drentse koffietafel op Koningsdag kon deze keer helaas ook niet doorgaan. In plaats daarvan kwam de vrouw van Joris ten Have met een draaiorgel. Ook best wel gezellig! Maar toch… Wat kun je je geliefde missen en wat kun je je toch eenzaam voelen!



Gelukkig hebben een aantal bewoners via de telefoon of de i-pad contact met hun familie. Soms zelfs met beeld! Daj’ mekaor kunt zien!

Op onze site en in de Smildiger Neiskrant hebben wij de kanjers in de zorg al een veer in de broek gestoken. De verzorging, de verpleegkundigen, de stagières, de koks, de schoonmaaksters en al die anderen die in deze roerige coronatijden zich met gevaar voor eigen gezondheid het vuur uit de sloffen lopen om de bewoners te verzorgen en een hart onder de riem te steken. Ze verdienen een dikke pluim! En hulde en petjes af! Ook zij hebben het niet gemakkelijk in deze tijd. Ook jullie heel veel sterkte!

Ik hoorde een journaliste bij een grote krant de ouderen betitelen als “dor hout”!!! Ik ging door het plafond! Woest was ik! Het is een pure belediging! Kwetsbare en besmette ouderen verdienen naar mijn mening deze kwalificatie absoluut niet!

Zelf beleef ik deze moeilijke periode redelijk rustig. We houden ons aan de regels (1½ meter! Vaak handen wassen!) en we gaan als het kan elke dag wandelen of een eind fietsen. We hol’n allebei van lezen. De vrouw puzzelt graog.

Och, der bint wel een paor kleine ongemakkies. Ik har eigel’k neudig naor de kapper moet’n. Maor die stopte ineens! Et haor gruit wal deur! Ik liek net zon bosduvel! Vrogger zeed’n we: ‘Hé jong, ie loopt met de cent’n van de kapper in de buus!’ Het mooie is dat het lange haor mij vast wal goed staot. Ik merk dat veul meer vrouwluu mij groet’n en toeknik’n!

Mien pedicure stopte der ook ineens met. Ook daor mos ik neudig hen met mien spiekerharde naogels! Ze knipt die met een snoeischeer want de scheer van mij is niet scharp genog! Ook de naogels gruien deur! As kool!

Maor we hebt eigel’k niks te klaong. As et niet arger wordt dan is et veur oons best uut te hol’n. De kiender en kleinkiender roepen wij van alles toe in de tuun. Dat nuum’m ze communiceren op “afstand”. Ik kan der niet an wen’n!

Ik stop der met. Nogmaols heel veul starkte in dizze coronatied! Hol vol en de kop (sorry: heufd) der veur!

Hartelijke groeten van ons allemaol: Fenny, Anneke, Ingrid, Henk en Tieme.