Als  U dit leest loopt de zomer al weer op z’n eind. Ik hoop dat u genoten hebt van het mooie weer al was het soms wel erg warm. Ik las vorige week een artikel over zomereenzaamheid. Voor ouderen is de zomer vaak een tijd waarin eenzaamheid een grotere rol speelt dan in andere seizoenen. Een landelijk onderzoek van ouderenbonden wees uit dat 15% van de ouderen zich in de zomer eenzamer voelt dan in andere periodes van het jaar. Dat zijn 75 000 mensen!

Vanaf 65 jaar voelt 44% zich eenzaam! Ik schrok toen ik dat las. Ik hoop dat de kinderen, kleinkinderen, buren en bekenden van onze bewoners, maar ook van andere ouderen, hier ook van schrikken en hun steentje bijdragen om de eenzaamheid te verminderen. Dat begint al met een groet, een gesprekje, een keer een kopje koffie drinken of een eindje wandelen. We zullen in het bestuur ook eens kijken of we in de zomerperiode iets kunnen organiseren al kan ik me ook voorstellen dat de bewoners van de Driemaster liever gewoon ‘thuis’ blijven, vooral als het zo warm is.



Bestuurlijk heb ik niet veel te melden. Op 10 september jl. vergaderden we weer als bestuur. We maakten allerlei afspraken. O, voordat ik het vergeet: dank voor de reacties op mijn ‘mobielegiesverhaal’ in de vorige Scheepsberichten. Ik heb begrepen dat meer met name ouderen (maar ook jongeren!) zich storen aan  het constante geloer op mobielegies. Iemand zei: ‘Zelfs als ze bij mij op bezoek zijn loeren ze!’

Ik hoop dat u genoten heeft van de traditionele barbecue van vrijdag 6 september jl. Met liefde boden we als Stichting Vrienden van… U die aan. Hulde aan de bediening en de bak(st)ers! Volgend jaar gaan we gourmetten!

Maar ik had u beloofd om in deze Scheepsberichten iets te zeggen over het waardevolle van ouder worden. Ik doe een poging.

Ode aan de ouderen

Wanneer ben je oud? Het beeld dat ouderen achter de geraniums zitten is toch achterhaald? Veel ouderen zijn nog scherp van geest en kunnen haarfijn deze tijd duiden. Bij veel ouderen veroudert echter het lichaam sneller dan de geest. Ik ken mensen die dat moeilijk kunnen accepteren. Ze zeggen: ‘Ik voel me zoveel jonger dan mijn lichaam doet vermoeden’. Ze willen nog zo veel maar het lichaam blokkeert.

Ouderen ervaren dat hun wereld snel kleiner wordt. Helaas bij sommigen ook geestelijk omdat het geheugen wordt aangetast en vervaagt. Het is triest om mee te maken om telkens een stapje terug te doen in de tijd.

Ouder worden gaat vanzelf, oud zijn is een kunst. Het is balanceren tussen actief willen blijven en los kunnen laten.

Ik denk dat er te weinig aandacht is voor de levenswijsheid van ouderen, voor de lange adem van ouderen, voor rimpels als lijnen van ervaring.

Veel ouderen, met name de oudere ouderen, ervaren het leven als een voortdurend loslaten. Wat betekent het dat je niet meer kunt doen wat je eigenlijk zo graag wilt en dat je zowel lichamelijk als geestelijk niet meer zo vitaal bent? Wat betekent het dat je steeds meer mensen moet loslaten? Je partner, je familie, je vrienden. De een na de ander overlijdt. Dat is ingrijpend en kan je depressief maken. Veel ouderen voelen zich nutteloos en eenzaam.

Hoe kun je bij het ouder worden de verlieservaringen omzetten in iets positiefs? Hoe kun je voorkomen dat je in een negatieve spiraal terecht komt. Dat is lang niet altijd gemakkelijk! Dat is zelfs bere-moeilijk! Het verlies van een partner of een (klein)kind bijvoorbeeld is zeer ingrijpend. Daar stap je niet zo maar overheen. Dat geldt ook voor andere verlieservaringen.

Als we teveel met ons zelf bezig zijn verliezen we het zicht op de ander.We leven in een vreemde wereld. Aan de ene kant doen we er van alles aan om zo oud mogelijk te worden, maar aan de andere kant willen we zo jong mogelijk blijven: de ouderdom schrikt ons af. Er is bij velen weerstand om het land van de ouderdom te betreden.

Zolang je leeft heb je een taak. Elk leven doet ertoe, iedereen is waardevol. Als je van ‘de diepte van het leven ’houdt dan houd je van ouderen. Dan voel je je tot hen aangetrokken. Elk mens is uniek, maar bij ouderen komt daar een dimensie bij. Ze dragen een heel leven met zich mee. Wie ze nu geworden zijn, maar ook wie ze zijn geweest. Hun karakter is gevormd door wie ze waren. Bij ouderen zie je het hele leven erachter, hun identiteit ligt niet alleen in het nu maar ook in het verleden. Daarom kun je met hen praten over het hele leven.

Je mag met ouderen meelopen op hun laatste stukje levensweg. Je mag zelfs helpen om wat kleur te brengen in hun leven nu of aan herinneringen waardoor ze soms ook wat milder worden.

Volgende keer nog iets meer over dit onderwerp.

Nog een klein Drens gediggie:  Een huusholding met twaalf kinder is der met begon’n  dat twee jonge mens’n mekoar anlachten.

Volk,tot zover dizze moal. Et beste der met!