De twee jongste bewoners van de Driemaster worden in de watten gelegd!

Julia en Bea heten ze en ze wonen al twee jaar in de Driemaster. Moeder en dochter hebben het prima naar de zin. Ze houden niet van knuffelen en als iemand het toch wil proberen dan rennen ze weg hun slaapkamer in. Toch hebben de twee dames niet te klagen over belangstelling. Voor hun leeftijd zien ze er ook nog prachtig uit!

Toen ze nog maar net in de Driemaster waren opgenomen deed zich een vreemd voorval voor. Ineens liepen er twee kleine kinderen rond bij Julia en Bea. Niemand wist wie die kinderen waren en waar ze vandaan kwamen. De een zei dat het kinderen van Bea waren en de ander wist zeker dat het Julia’s kinderen waren.

Er is in die tijd heel wat geroddeld door de andere bewoners. Iemand zei dat Bea eigenlijk een man was en Bertus heette. Julia en Bea zeiden niets. Ze vonden het wel goed zo. Alleen hadden ze een beetje de pest in dat de andere bewoners alleen nog maar oog hadden voor de kinderen. Ze waren blij dat de beide druktemakers na een poosje uit de Driemaster werden verbannen. Iemand van de verzorging zei dat ze een goed tehuis hadden gekregen. Het werd ook wel erg krap in de kamer met z’n vieren!

Ik heb het natuurlijk over de beide cavia’s Julia en Bea die vanuit hun luxe behuizing in de hal het leven in de Driemaster gadeslaan. De dames hebben een leven als een ‘luus op ’n zeer heufd’. Alie Kuiper, de cavia-vrijwilligster, zorgt dat de beide ‘beessies’ niks tekort komen. Ze is elke morgen (behalve ’s zondags) omstreeks tien uur bij de cavia’s te vinden om ze te verzorgen, het hok schoon te maken en rustig toe te spreken. ‘Ze heur’n al as ik der an kom’, zegt Alie trots. Met vakantie gaat Alie niet meer. Soms een paar dagen zoals met de Kerstdagen, ‘maar dan vangen ze het hier op’.

Ruim 2 jaar is Alie Kuiper nu cavia-vrijwilligster. Ze kan er smakelijk, en als het moet, avondvullend over vertellen. Over hoe de cavia’s in de Driemaster kwamen (’ Kees de Wolf het ze metneumm’). Over hoe ze het voer, het hooi en het stro voor de cavia’s krijgt (‘Bodenstaf zörgt er veur dat het hier bezörgd wordt’). Over het raadsel van de twee jonkies (‘het kan niet aanders of Julia moet zwanger west weez’n toen ze hier kwam’). Over de namen van de twee. (‘de bewoners hebb’m kooz’n veur dizze naamn’ moar Juiana en Beatrix  vond’n we te lang ’ vandaar Julia en Bea).

Alie doet het vrijwilligerswerk voor de cavia’s met plezier. ‘Ik hol van dier’n ‘zegt ze. Ze is bescheiden en ze heeft tegen het interview opgezien. ‘Ik wil niet op de veurgrond koomn’, zegt ze. ‘Doar hol ik niet van!’

De stichting Vrienden van de Driemaster heeft de kosten voor het hok betaald en neemt het voer ook voor haar rekening. O ja: Bert Bijdevaate heeft het hok getimmerd. Hij is ook vrijwilliger in de Driemaster.

Alie vertelt haar verhalen in plat-Smildegers. Prachtig!  Het is maar goed dat ik van oorsprong ook van de Smilde kom: ik kon het woordelijk verstaan!

Ik moet hier stoppen. Als ik alles had opgeschreven wat Alie vertelde over haar familie, over haar eigen huisdieren en over haar niet zo gemakkelijke leven dan was dit verhaal veel te lang geworden. Alie Kuiper: bedankt en de groeten aan Julia en Bea!