Het is 4 december. De leden van de net afgetreden bazaarcommissie van de Driemaster vieren hun afscheid met een Japanse maaltijd en (zelf te betalen) drankjes in het net gerenoveerde Japanse etablissement in Assen (vroeger Marktcafé geheten).

De stemming is gemengd. 13 jaar intensief samenwerken in een club die eigenlijk elk jaar succes heeft is nu gestopt. Opluchting aan de ene kant want het was altijd wel erg druk en zorgen aan de andere kant, want wie nemen de stokjes over?

De bazaar is elk jaar een hoogtepunt van de activiteiten. En wat is het altijd gezellig ! De Vrienden van de Driemaster teren op de opbrengsten van de bazaar. En als de bazaar stopt kunnen de Vrienden ook wel inpakken!

Ineens klinken er opgewonden geluiden vanachter de houten afscheidingen van de Japanner. Het geluid komt steeds dichter bij de tafel van de gestopte bazaarcommissie en ineens verschijnen 2 Sinterklazen in schamel ornaat: ze hadden zich alleen getooid met een (veel te kleine) mijter. Ze kwamen niet met lege handen! Ze hadden opdracht om mee te delen dat de drankjes niet betaald hoefden te worden. Er werd een flitsend gedicht voorgedragen door de dikste Sint waarin de dank voor 13 jaar noeste arbeid nogmaals werd onderstreept en waarin kond werd gedaan van het feit dat het bericht van het stoppen van de dames de Vrienden van.. danig van de leg had gebracht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Afijn: de Sinten hadden voor iedereen een enveloppe met inhoud bij zich die zeer op prijs werd gesteld. Er werden nog wat foto’s gemaakt en een Japanner bood aan om het geheel in een groepsfoto te vereeuwigen voor het nageslacht en het thuisfront. Er was zelfs nog tijd voor een kop koffie maar toen was het toch hoog tijd voor de beide Sinten om op te stappen.

Na een innig afscheid en nagestaard door de Japanners en hun gasten verdwenen de beide Sinterklazen, inmiddels ontdaan van hun mijters in de winderige herfstavond. Het (Volvo)paard stond al onrustig te wachten. Er was nog een hoop werk te doen!