Het is nu ongeveer 12 jaar geleden, dat ik (Henk Pranger) ’s avonds telefoon kreeg. Tieme Meints uit Assen. Tieme, een ervaren bestuurder, actief in de politiek en veel andere clubs. Aan Tieme was gevraagd de bazaarcommissie van De Driemaster in Smilde om te vormen tot een Stichting. Tieme wilde zijn schouders daar wel onder zetten en vroeg of ik ook bestuurslid wilde worden. Ik heb daar ja op gezegd. Op 26 november 2008 was onze eerste bestuursvergadering en ook mijn eerste kennismaking met Tieme. Sindsdien vormden we, met Tieme als voorzitter, het bestuur van de Stichting Vrienden van De Driemaster.

Tieme was een gedreven en kundig bestuurder. Begaan en meelevend. Vooral het welzijn van de bewoners ging Tieme aan het hart. Steevast agendeerde Tieme iedere bestuursvergadering het punt “lief en leed”. Persoonlijk lief en leed werd gedeeld maar ook dat van bewoners en andere bekenden. Daaraan besteedde Tieme uitvoerig aandacht.

Van de activiteiten die wij voor de bewoners organiseerden, kon Tieme erg genieten. Hij was meestal aanwezig, schoof aan tafel bij de bewoners, was in hen geïnteresseerd en maakte een praatje. Bij de jaarlijkse barbecue was Tieme er altijd en hielp mee in de bediening. Ook als bij een bewoner op kamer bediend moest worden, schroomde Tieme niet dat te doen.

De bazaar was jarenlang een hoogtepunt. Tieme sloeg die nooit over. PR maken voor onze Stichting, meedoen met het rad van avontuur, zelf gemaakte knieperties voor Coby meenemen, waarover hij dan later vertelde “ze waren wel heel lekker, maar wel wat hard”. Dat de bazaar niet meer gehouden wordt ging Tieme erg aan het hart.

Vooral in de tijd van Corona maakte Tieme zich zorgen om oudere en kwetsbare mensen. Hij uitte dat in de verhaaltjes die hij schreef voor de Scheepsberichten. Hij omschreef corona als een “pestkop” die veel eenzaamheid en verdriet teweegbrengt bij hulpbehoevende en zwakke mensen.

Dat we in corona tijd voor de bewoners weinig konden organiseren, vond Tieme erg. Hij kon dat maar moeilijk verdragen. Op initiatief van Tieme hebben we de bewoners nog op 2 draaiorgelconcerten kunnen trakteren. Tieme was erbij, heeft de draaiorgelman geïnterviewd en in de Scheepsberichten er een verhaal over geschreven. De bewoners hebben er zichtbaar van genoten. Dit tot groot genoegen van Tieme.

De laatste keer dat we vergaderden, was op 11 juni. De keer daarvoor was op 3 december. In de uitnodiging schrijft Tieme “het wordt dus nodig tijd dat we elkaar weer in de armen sluiten (o nee, dat mag nog niet)” en “ons etentje op 23 januari jl. was overigens ook een succes waarop we positief kunnen terugkijken”. Dit was een gezellig etentje ter gelegenheid van ons 10 jarig bestaan. Tieme schrijft verder “Onze eerste vergadering in de open lucht, welkom allen! Mondkappies niet neudig!”

Wie had toen kunnen bedenken dat deze open lucht vergadering ook de laatste vergadering zou zijn waarbij Tieme aanwezig is geweest. In de Scheepsberichten van oktober schrijft Tieme dat hij jicht gehad heeft. Een mooi verhaal. Tieme sluit af met “Ik kan je ondertussen alles vertel’n over jicht. Gaot vanzulf over!”

Dat Tieme kort daarna aan een veel ernstiger ziekte op 6 november 2020 is overleden, is moeilijk te vatten. Het laatste mailtje van Tieme aan ons als bestuursleden, met als afsluiting “Ik dank jullie voor de afgelopen jaren, we hadden het goed samen. Voor de laatste keer Hartelijke groeten, Tieme”. Onbegrijpelijk en erg verdrietig.

Leegte en verdriet. Vooral en in de eerste plaats bij zijn dierbaren, maar ook bij allen die op en een of andere manier een band met Tieme hebben. We denken met dankbaarheid en ontroering terug aan Tieme. Zijn mooie verhalen, betrokkenheid, optimisme en deskundigheid zullen we erg missen.

Binnenkort vieren we kersfeest. Het feest van Hét Licht! De geboorte van Jezus die de duisternis heeft overwonnen. Wij wensen dat Coby, de vrouw van Tieme, de kinderen en de kleinkinderen, in de donkerte van het gemis van Tieme, dat Licht mogen ervaren. En daaruit kracht en sterkte mogen ontvangen.

De medebestuursleden: Ingrid van Dam, Anneke Boelens, Fenny Veldman en Henk Pranger.